Çocukların sanat çalışmalarına rehberlik ederken en önemli kural sürecin her zaman sonuçtan daha önemli olduğunu hatırlamaktır.
Süreç; çocukların tek bir çizgide kalma, bir modeli kopyalama baskısı altında kalmadan, sanat malzemelerini özürce keşfetmeleridir.
Süreç, boyalarla deneyler yapmak, renkleri karıştırmak, dokuları hissetmektir.
Süreç, çeşitli boyutlarda şekillerde ve renklerde kağıtları kolaj yapmak için yapıştırmaktır.
Ne çıkacağı ile ilgilenmeden yaratma zevkini hissetmek, deneyimlemek özgürlüğüdür.
Süreç, başka birinin bir kopyası değil, sadece kendine has bir şey yaratmaktır.
Süreç odaklı bir resim çalışması ve sonunda kendiliğinden oluşan sonuç/resim başarıyla sonucu ertelemeyi, süreçten, pratikten keyif almayı öğretir. Adım adım, parça parça ilerlenen bir çizim pozitif bir model oluşturur. Pratik oyunları ile keyifli son çizimi yapmak daha kolaydır. Ve tüm bu çalışmalar boyunca çocuk gecikmiş sonuçtan keyif almayı öğrenir.
Şayet aynı zamanda keyif de alıyorsanız sonucun uzaması kötü değildir. Bilimsel çalışmalar yüksek başarı kazanmış çocukların gecikmiş sonuca karşı daha yüksek tahammüllerinin olduğunu göstermektedir. Acaba bu çocuklar sadece sonucu mu erteliyorlar? Yoksa pratikten, çalışmadan ve süreçten keyif almanın yollarını mı bulmuşlar? Her şeyin büyük bir hızla tüketildiği ve her istediğinin hemen olmasına alışmış yeni dönem çocuklar için bu önemli bir konuyu oluşturuyor.
